30. 12. 2019: Проґрам Театру Александра Духновіча в Пряшові на місяць януар 2020
8-го януара 2020
„Пошились у дурні“ (Велика сцена, 19.00 год., пєса в україньскім языку)
Україньскый комедіоґраф Марко Лукич Кропивницькый представлює ся в Театрї Александра Духновіча далшов комедіёв. 12 дівок на оддаваня, но жаден жених, холем не на першый погляд. Богатый млинарь Кукса і ёго сусїд коваль Дранко суть безнадійны в гляданю богатого мужа про своє велике потомство, но не знають, же жены ся о себе знають постарати самы і поміч од отців їм нияк не треба. (Фотоґрафія є з той пєсы.)
15-го януара 2020
Пісковиско (Мала сцена, 19.00 год.)
Коли доростаме? І што то властно дорослость є? І є властно жадана в добі гіперреаліты, коли уж не мож точно повісти, што є досправдове і што фіктівне? Коли перебераме одповідность за властны скуткы? Докажеме дати явно знати свої чувства? Тужыме іщі по тырвалых односинах? Не сьме і в дорослости все дїтми і в дїтинстві дорослыма? Суть ВІН і ОНА іщі досправдовы, або то вже лем знакы у віртуалнім світї? Найлїпша пєса 21-го столїтя про двох герцїв.
18-го януара 2020
Ла музика (Мала сцена, 19.00 год.)
Оріґінално по словацькы написана драма, котра на судьбі єдной родины захоплює дії майже цїлого 20-го столїтя. Інтересность той драмы є в тім, же музика, котра є обще спринимана як култівачный фактор сполочности, в тім припадї стає ся причінов траґедії цїлой фамелії.
22-го януара 2020
Краль Убу (Велика сцена, 19.00 год.)
Татко Убу є товстый, нечестный, глупый, незрїлый, некомпетентный, ненасытный, крутый, боязливый і підлый. Наперек тому, но правдоподобно скоріше якраз зато, тота карікатура высоко поставленого політіка прийде у фіктівнім польксім кралёвстві ку властям, накраде, зожере і зничіть, што ся лем дасть. Історія Татка Убу є абсурдно комічна і гуморна, но єдночасно в нас выкликує вопрос: што докаже заставити ненасытну людьску тугу по моци і маєтку? І докаже єй обще штось заставити у аморалных особ без одношіня до такых вартостей, якыма суть правда, право і справедливость? Політічно-воєньска авантура Татка Убу є пародіёв рецесістічного французького автора Алфреда Жарі на класічны театралны пєсы. Оріґінално пєса про бабковый театер, котра вже на кінцю 19-го столїтя в Паріжі в театрї Théâtre de l’Œuvre выкликала шкандал, наконець стала ся ключовым текстом про якраз выникаючі умелецькы напрямы, якыма были дадаізм, суреалізм і абсурдный театер. Но сучасна політічна сітуація нелем в Польщі жанрово тот твір посувать скорїше до реалізму аж гіперреалізму.
25-го януара 2020
Москва – Петушкы (Мала сцена, 19.00 год.)
Твір Москва – Петушкы Венедікта Єрофеєва є часто означованый як роман-поема, і бере ся за ключовый твор російской постмодерны. Історія є барз проста: Венечка ся зобудить скоро рано по перепитой ночі на ґарадічах московского панелаку, напитый у весмірных параметрах. Но вырїшыть, же навщівить свою любов в Петушках, містечку далекім дакілько годин влаком. Почекать, покля одкрыють першы склепы, накупить деякы предметы, котры треба ку пережытю (або скорїше ку непережытю) той драгы… І іде ку желізнїчній штації. Наступить до влаку і… Дійде до цїля свойой драгы? Не дійде? То вже не повіме…
29-го януара 2020
Познатый непознатый (Homo sapiens) (Велика сцена, 19.00 год.)
Homo sapiens, чоловік розумный, як сьме самы себе пышно назвали, є безпохыбно найнасилнїшым створінём на планетї. Докажеме єй іщі уратовати? Докажеме уратовати самых себе, кедь ани зданя не маєме, хто сьме? На основі чого вырїшуєме? Одкыль і де крачаме? Насилство нас проводить од початку і не здасть ся, же бы ся рихтовало счезнути. Насилство лежыть в сердцї людьской културы і в сердцї каждого єдного з нас. Были бы сьме то іщі все мы – без насилства? Без културы? Без жертв? Без священого? І хочеме досправды знати правду?
Выступлїня ТАД мімо Пряшів
20-го януара 2020
Обіцянкы (Културный дім Гуменне, 19.00 год.)
Театер Александра Духновіча пєсов Тайовского Обіцянок має намагу надвязати на драматурґічну лінію обявного інсценованя словацькых класічных творів у русиньскім културнім контекстї, в режійнім наштудованю Матуша Ольгы. Тайовскый пєсу написав у 1898-ім роцї і выдав єй за властны грошы, жебы в часї мадярізації дав словацькым герцям-аматзерам пєсу в материньскім языку, котру бы могли зробити і в рамках скормных условій. Днесь театер посередництвом того тексту хоче публіцї демонштровати театралну інсценацію як твориву роботу інсценаторів.
Петром МЕДВІДЬ, ЛЕМ.фм
