28. 3. 2020: 65 років од народжіня священика і сполоченьского діятеля Димитрія Сидора

Димитрій Сидор (псевдонім: Д. Воздвиженський) народив ся 29. 3. 1955 у Лецовицї (СССР), на теріторії днешнёй Україны. Він священик, журналіст, сполоченьскый діятель русиньской народной орьєнтації на Підкарпатьскій Руси.

Штудовав компютерны наукы в Ужгородьскій державній універзітї (1971 – 1974), скінчів духовну семінарію в м. Загорськ у Росії (1976 – 1980) і Московску духовну академію (1980 – 1982). Быв высвяченый за православного священика (1980) і в роцї 1991 зачав орґанізовати ставбу монументалного катедралного собору в Ужгородї, одтогды стоїть на ёго челї. При соборї орґанізовав хор (1992), засновав і став на чело Общества Кіріла і Мефодія (1993 – ).

Д. Сидор є пересвідченым прихыленцём погляду на Русинів як самостатный народ, котрй бы мав дістати народну і културну автономію. Тоту позіцію він высловив як посланець Перечіньской раённой рады (1986 – 1990) і Закарпатьской областной рады (2002 – 2004). Зорґанізовав дакілько научных конференцій і Світовый конґрес Русинів в Ужгородї (1999). Є закладателём і шефредактором новинок „Християнська родина‟ (1996 – ). Д. Сидор сімпатізує із традічнов панславістьсков ідеёв, основа якой є в тім, же  популарізація світьской і духовной културы Русинів великов міров залежыть од сполупраці з іншыма славяньскама народами, главно тыма, што сповідують православну віру.

Павел Роберт МАҐОЧІЙ, здрой: „Енциклопедія історії та культури карпатських русинів‟ зоставителїв П. Р. Маґочія і І. Попа. Ужгород: „Видавництво В. Падяка‟, 2010, с. 688, переклад з україньского языка: А. З.