20. 10. 2019: Кола і фронт літераторів

Остатня статя україньского поета Петра Мідянкы на порталї „Varosh‟ не може зістати без коментаря. Головно зато, бо Мідянка мав контакты з русиньскыма діятелями. В статї „Як Петро Мідянка ледь не став русином. Розповідь від першої особи‟ собі споминать на свої стрїчі з людми як Павел Роберт Маґочій, Іштван Удварій ці Валерій Падяк, жебы такой потім зрік ся вшыткого, што з Русинами даяк повязане.

Ніт, Мідянка не робить сміхы зо спомянутых людей, не кріміналізує їх, в тім є іншый од такых як Гаврош, но предці лем є в тій статї штось барз інтересне.

Мідянка в ній пише так, як кебы выповнёвав документы про вступ до комуністічной партії і підкреслёвав у них, же у вопросі реліґії має ясно. Точно так у своїй статї акцентує, же ниґда не пристав на карпаторуську лінію і писав антірусиньскы статїі до ґазеты „Карпатська Україна‟.

Вопросом є, нашто поетови як Петро Мідянка є, жебы собі як Пілат змывав рукы і публічно одхрестив ся од будьчого, што бы могло якось быти повязане з русинством.

Мідянка у своїй статї пише, же молодша ґенерація закарпатьскых писателїв – Гаврош і Любка, „не пють колу з русиньсков шпеціалітов“, лемже тото не є правда. Суть то якраз такы люди як Гаврош і Любка, котры пють колу лем з русиньскым присмаком. То якраз тоты закарпатьскы літераторы мають потребу выражати ся при будьякій принагодї ку русиньскому руху, ку Русинам, і, самособов, все неґатівно. Кебы не было Русинів, якбач бы періодіціта їх мудростей публікованых в статях была о половину менша.

Кебы тоты люди робили так, як пише Мідянка, жебы не пили колу з русиньсков шпеціалітов, втогды бы просто были Українцями і о Русинів бы ся не інтересовали. Лемже они мають Русинів в мерьку і схоснують кажду принагоду, жебы вылляти дакус гноя на Русинів. Значіть, яку колу пють?

Не знам, што привело Мідянку до написаня такой статї, но можу лем смутно конштатовати факты. Писателї Гаврош і Любка, будьяка бы їх література добра і славна не была, суть реґуларьныма антірусиньскыма пропаґандістами. Они нелемже пють колу з русиньскым присмаком, они з той колы жыють. Русинів хоснують на свої пропаґандістічны брехнї, а што є іщі гірше, знеужывають тым авторіту свого літературного реноме. Просто сотворили фронт літераторів, котрый не робить ніч інше, лем боює проти Русинів.

Не знам, ці ся зохабив Мідянка ку такій статї выпровоковати, або то была ёго особна потреба пояснити публічно, же Русином не є, но реаліта є така, же Русины не потребують, жебы ся ку ним голосив Мідянка, пережыють і без того. Не потребують од никого, хто не є Русином, жебы голосив ся ку Русинам. Русинів інтересують тоты, котры суть Русинами і старчіть, жебы їм тоты, котры Русинами не суть, дали покій і слободу розвивати ся. Так, як то Русины дожычать каждому іншому народу.

Мідянка, нажаль, тов статёв, ці хотїв або нїт, залучів ся до того нещастного фронту літераторів, котрый ведуть Гаврош і Любка вже довгый час.

Статю кінчіть тым, же треба много толеровати, і же мудрость приходить роками. Рекомендую, жебы тото акцентовав тым, котры ведуть фронт проти Русинів. І хочу вірити, же роками Мідянкови мудрость цалком не пропала.

Петро МЕДВІДЬ, ЛЕМ.фм, статя была написана як коментарь „Вступне до контроли“ лемківского радія lem.fm. Жрідло фотоґрафії Wikipedia.