19. 7. 2024: Елена ХОМОВА-ГРІНЁВА: Нам, ТЫ, Спаня, Не премарний, Любов дыхать (Стихы)

Елена Хомова-Грінёва

Нам

Ты моє погладжіня,

ты моя потїха,

ты моя молодость,

ты моя любов.

Нам двом

з горла выдерають ся

неспочетны

любезны слова.

Старый смык

на новій струнї

лем ТОБІ І МІ

днесь арію грать

а вітрик нам

волосы страпатить,

роздувать.

 

ТЫ

Тебе не смедить,

бо додж лїє мі до жменї,

ти не голоден,

бо накормленый моёв

любовлёв,

ты не смутный,

бо душа покоём цвине,

а сердце веселить ся

щастём в моїм обнятї.

 

Спаня

Помалы спаня

приходить

як мотыль на крылах

колише мене,

хоць на постіль

златый місячок світить,

бою ся чорной ночі.

Глядам слова,

якы сердце так

радо чує,

а мисель уж блудить

во снах.

Усинам поцїлунком

і жічінём доброго сна.

 

Не премарний...

Не премарний

хвилинку щастя,

няй до рук надїй

не впаде,

выстельме сердце

любовлёв,

так в книжцї жывота

маме написане.

Осуд як на листочку

закукленый мотыль

сидить, вичекує,

покы не досягне

свій цїль.

В своїх руках

міцно щастя

тримеме,

не пустьме го,

другому вкрасти

го не дайме.

То перла часу

і нагода,

осудом сповнена

слободна воля.

 

Любов дыхать...

З каждой страны

любов дыхать на мене,

тяжко розознам

фарізейство од правды,

білу лелію чістоты

вложу мілой

до рук,

кралёвнї любови

моёй.

(З приправлёваной книжкы авторкы – Любов сердця.)