15. 6. 2018: Штось гниє, а не є то Данія

Я знам, же о мертых лем добрї. Нажаль, в припадї дакотрых особ ся то не дасть. Кедь в припадї такых особ іщі хтось напише гімнус, пак бы мав прийти зодповідный чоловік і подуркати му на чоло, ці іщі холем штось в голові принимать основны сіґналы і реаґує на них, або ніт.

Смерть, самособов, не жычіме ани неприятелям, но смерть не може быти дачім, што уможнить перевертати лож на правду і навспак. В припадї статї, котра вышла на сайтї Рутенпресу, значіть аґентуры, котра бы мала служыти Русинам у Сербії, ся точно тото стало. І є то од автора єднако великый цінізм, як кебы ся хтось іншый з той смерти сміяв.

Бісїда є о статї, котров на Рутенпресї выголосило ся, же умер професор Любомір Белей. Посмотьме ся холем на пару дій зо жывота того професора за остатнї рокы, жебы сьме ся знали вернути ку статї о ёго смерти.

Любомір Белей сполупрацовав із словацькыма українізаторами тіпу Мірослав Сополиґа. Якраз тот у 2011-ім роцї, втогды іщі як директор Словацького народного музею – Музею україньской културы у Свіднику, выдав книжку, до котрой спередслово написав Белей. Сополиґа пришов свою книжку презентовати і до Ужгорода. На пресконференції повів, же жадных Русинів не є, не є русиньского руху, є нас лем пару комедіантів. На сайтї Закарпаття онлайн в статї о тій пресконференції вже не находять ся слова о дакілько псіхічно хворых особах, но прінтскріны маєме, авдіозапис так само. Сидїв там і Белей, не знам о тім, жебы протестовав проти тых слов.

У 2016-ім роцї про україньскім музею у Свіднику, котрый іщі все рядив Сополиґа, конференція, на котрій ся прияли заключіня, в якых ся знова повторяло, же Русины, то лем стара назва Українцїв, але властно Русинів як народа не є, хто вызнавать Русинів є антінауковый, є то штось неприпустне, тоты, што бісїдують, же суть Русины, розбивають народ і державу ітд. Заключіня хотїли панове і дамы, котры то підписали, дати на знамость державным орґанам, жебы ся на Русинів мерьковало як на безпечностне різіко – нелем на Українї, а і в іншых державах. А єдным із сіґнатарів быв професор Белей.

Ку кінцю рока 2017 пришов професор Белей із своёв книжков Русинський сепаратизм: націєтворення in vitro. Думам, же не треба довго бісїдовати о тім, жебы чоловік зрозумів, же тота публікація, якбач цїложывотный вклад професора до наукы, є єден протирусиньскый, ненавистный і антінауковый памфлет. В часї выданя споминаной книжкы засвітила звізда професора Белея так міцно, же ся часто обявляло ёго мено в медіях. В єднім із розговорів по выданю книжкы высловив думку, же русинство бы мало быти законом заказане. А повів і далшы інтересны высловы.

Мож бы было іщі спомянути ёго старшый розговор про закарпатьске радіо Тиса, котрый быв знова лем демонстраціёв того, же даякы Русины як окремый народ існують і акцентованём того, же русиньскый язык – то лем діалекты україньского.

То пару історій зо жывота професора, о котрого смерти інформовав Рутенпрес. Ани смерть, ани якась пословіця, же о мертвых лем добрї, не може оправдати до неба кликаючу лож, котра ся в статі Рутенпресу обявила. Бо там ся дочітаме, же професор Любомір Белей быв „досправдовым амбасадором Русинів славяньского югу на Україні“.

Гало, дахто є там іщі коло розума? Котрый із спомянутых припадів в жывотї Белея є ґестом амбасадора? Пробовали сьте собі подуркати по голові, спробовати реакції своёй невролоґічной сістемы перед тым, як таке дашто было публіковане? І теперь не думам лем автора, але і одповідных за

Рутенпрес.

Oстатнї інформації о тім, же Україна фінанчно підтриме културны події серед Русинів у Сербії, то є вже лем бонус. Попрошу вказати, кілько русиньскых подій за цїле своє єствованя на властній теріторії Україна фінанчно підтримала. Ага, забыв єм, там не сьме узнаны і Україна підтриме културны події там, де мож українізовати – за граніцёв. Дома їм то непотреба. Там є то вырїшене.

Штось гниє, а не є то Данія, дорогы Русины Сербії. І є мі то жаль. Я знам, же є вас все абсолутна векшына, або холем маю надію, котры суть Русины і не мають нич із проукраїньскым рухом, но покля собі зохабите маніпуловати властны медії лжов, покля ся зохабите поступно вакціновати лжов, покля ся зохабите купити за пару евр на фестівал, знищіте вшытко, што стовкы років вашы предкове утримовали. На зачатку 90-ых років сьте нам, Русинам в іншых державах посткомуністічной Европы, были прикладом. Мали сьте то, о чім мы лем снили, і што ся Русинам в дакотрых державах не подарило доднесь. Но наперек тому сітуація ся, якбач, неґатівно мінить і є то шкода.

(Статя была написана як коментарь „Вступне до контроли“ лемківского радія lem.fm.)

Script logo