13. 9. 2024: Штефан СМОЛЕЙ: Радостный і тяжкый жывот (1)

Штефан Смолей

 РАДОСТНЫЙ I ТЯЖКЫЙ ЖЫВОТ 

 

Два рокы по сватьбі
їх жывот быв щастный.
Андрій Береза ходив з дому
до лїса. Як каждый,
хто мав дяку в лїсї
хоць тяжко робити,
но міг там пінязї
собі заробити.
Робота, як кажда
про доброго хлопа.
У Андрія была
радость і охота.

В лїсї ся чув добрї,
бо любив природу,
в нїм тяжка робота
не была на шкоду,
холем про Андрія.
Він любив робити
будьяку роботу,
знав і заробити.

Вєдно рано Андрій
став выдумовати.
Не хотїло ся му
з постели вставати.
Геленцї говорив:
„Hайрадше бы-м
зостав
дополудне
спати.
Знаш,
як ся мі хоче
іщі кус полежати?“

 

„Полеж, одпочінеш!“
Геленка гварила.
Андрія нароком
перинов прикрыла.
Як сама ставала
фрыштык зрыхтyвати,
Андрія познала,
же не буде спати.

Андрій лежав довше,
за Геленков смотрів.
Знав, же мусить встати,
хоць бы сам не хотїв.
Геленцї говорив:
„Зостав бы-м,
знаш што бы
хлопи говорили?
Ой, та вы
ся двоє
барз довго
любили.
Може
ті Геленка
прилегла
сорочку.
Другый раз
під постіль
порихтуй
сокыру.
Познам
нашых хлопів.
Ой, як бы
ся смiяли,
же тілько
сьме буків
дома наваляли.
Вставам.
Ты понагляй
фрыштык
рыхтовати.
Мушу ся
голити,
скоро
облїкати.“

 

...

(З приправлёваной книжкы автора  – Радостне навернутя.)